Eğitici Kısa Hikaye “4 Mum”
Dört mum yavaş yavaş yanıyorlardı…
Ortam çok sessizdi ve konuştukları kolayca duyuluyordu.
İlki şöyle dedi:
‘’Ben barışım! Artık kimse benim yanık kalmamı sağlamıyor, sanıyorum söneceğim.” dedi.
Alevi hızla azaldı ve bütünüyle söndü.
İkincisi ise:
‘’B0en inancım! Neredeyse herkes benim artık gerekli olmadığımı düşünüyor, o nedenle daha fazla yanık kalmama hiç gerek yok’’
Konuşmayı bitirdiği zaman, hafifçe bir rüzgar esti ve onu söndürdü.
Üçüncü mum sırası gelince üzgünce konuştu:
“Ben sevgiyim!” dedi.
“Yanık kalmak için artık gücüm kalmadı. İnsanlar beni bir kenara bıraktı ve önemimi anlamadı. Kendilerine en yakın olanları bile sevmeyi unuttular.” Ve hiç zaman yitirmeden söndü.
Ansızın bir çocuk girdi odaya ve üç mumun yanmadığını gördü. ”Neden yanmıyorsunuz! Sizin sonuna kadar yanmanız gerekirdi” dedikten sonra çocuk ağlamaya başladı.
Ardından dördüncü mum şöle dedi:
”Korkma! Ben hala yanıkken diğer mumları yeniden yakabiliriz. Çünkü ben umudum!’’
Duyduklarıyla çok sevinen çocuk, gözleri mutlulukla parlayarak, UMUT mumunu aldı ve öteki mumları birer birer yaktı…
