Masal: Kötüyle Şeytan
Vaktiyle akıllı, kurnaz bir köylücük varmış. Çevirdiği dolaplar, başardığı işler üzerine çok şey anlatılır, ama onun şeytanı nasıl faka bastırdığını, eliyle çevirdiğini anlatan öykü hepsinden güzeldir:
Günün birinde köylücük tarlasını sürmüş. Ortalık kararmaya başladığı sırada evine dönmeye hazırlanırken, tarlasının ortasında yanan bir kömür yığını görmüş. Şaşırarak oraya gitmiş. Ateşin üstünde küçük, kara bir şeytan oturuyormuş. Köylü:
– Yoksa bir hazine üzerinde mi oturuyorsun? diye sormuş,
Şeytan:
– Evet, demiş, ömründe gördüğün altınlardan, gümüşlerden daha çoğuyla dolu bir hazinenin üstündeyim.
Küçük köylü:
– Bu hazine benim tarlamın üzerindedir. Öyleyse benimdir! demiş.
Şeytan:
– İki yıl tarlandan çıkan ürünün yarısını bana verirsen bunlar senindir! demiş. Bende yeteri kadar para var ama ben yeryüzünün yemişlerinden edinmek istiyorum.
Köylücük pazarlığı kabul etmiş:
– Bölüşmede kavga çıkmasın diye sözleşelim: Toprağın üstündekiler senin olsun. Altındakiler de benim… Tamam mı?
Bu öneri şeytanın hoşuna gitmiş. Fakat kurnaz köylücük şalgam ekmişmiş. Hasat zamanı gelince şeytan çıkagelmiş; payını alıp götürmek istemiş. Fakat sarı, soluk yapraklardan başka bir şey bulamamış. Köylücük ise keyifli keyifli şalgamlarını topraktan çıkarmış.
Şeytan:
– Bu kez kârlı çıktın. Ama gelecek sefer böyle olmayacak. Toprağın üstündekiler senin, altındakiler benim!.. demiş.
Köylücük:
– Ona da peki, demiş.
Fakat tohum atma zamanı gelince köylücük şalgam ekmemiş, buğday ekmiş. Ürün ermiş. Minik köylü tarlaya gitmiş. Olgun sapları orakla bir bir biçmiş. Şeytan gelince yerde kısacık sap uçlarından başka bir şey bulamamış. Öfkeyle kendini kayalık bir uçuruma fırlatmış. Küçük köylü:
– İşte, demiş, tilkileri böyle aldatmalı!
Sonra gitmiş, hazineyi alıp götürmüş.
